Pete ve Repeat bir çitin üzerinde oturuyorlar. Pete düşer - kim kaldı? Tekrar et. Bruce Nauman’ın 1987 yerleştirmesindeki bir palyaço,Palyaço İşkence. TV ekranlarından oluşan sanat eserinde, şakalar söyleyen, akvaryum balıklarını dengeleyen, yukarı ve aşağı zıplayan ya da tekrar tekrar Hayır çığlık atan palyaço klipleri gösteriliyor.
Nauman’ın sanat eserleri derinden rahatsız edicidir. Aynı zamanda komik. Yerde bir palyaçonun sallanışını izlemek, yalvarmak ve kollarını havada sallamak, en hafif tabirle, sinir bozucudur. En azından ilk kez oluyor. İkinci seferde eğlenceli. Üçüncü kez çok komik. Dördüncü kez iç karartıcı. Beşinci kez trajik. Palyaçoyu altıncı kez izlediğinizde, duygularınız korkudan neşeye, merhametten teröre geçti.Tarih kendini önce trajedi, sonra da saçmalık olarak tekrar eder. Sonra yine trajedi olarak.
Tekrarlama, can damarıdır Karanlık Ruhlar 3 baştan sona olduğu gibi Şeytanın ruhları , Karanlık ruhlar , Karanlık Ruhlar 2 ve Kan yoluyla bulaşan . Oyunları oynamamış olsanız bile, kurulumun farkında olacaksınız: Her öldüğünüzde, düşmanlar sıfırlanır - her ileri ittiğinizde, aynı engellerle karşılaşırsınız. Kolay ölürsün. Aynı yolları takip edersiniz. Aynı zombinin aynı kasayı defalarca delip geçtiğini görüyorsunuz, ta ki sıçrama bakımı bir şakacı şakası haline gelene kadar.
Tecrübeli bir oyuncuysanız, Hidetaka Miyazaki’nin garip labirentlerinde haftalar ve aylar sonra arkadan bıçaklamalarınız ve savuşturmalarınız mükemmelliğe ulaşırsa, bu tekrarlama, patronlar arasındaki çılgınlığınızda küçük, geçici bir aksiliktir. Ama sen - benim gibi - bir uzman olmaktan uzaksan, Karanlık ruhlar 'Çökmekte olan kaleler ve parçalanmış köyler, hızla gotik manzaralardan tekrar eden bedenlerin baskıcı arenalarına kayıyor.
İlgili gör Silahsız GTA: Öldürmeyi reddeden pasifist oyuncularla tanışın Dark Souls'tan Manifold Garden'a: Oyunlar mimari aracılığıyla hikayeleri nasıl anlatır Sanal gerçeklik, şiddet hakkında düşünme şeklinizi değiştirecek Diğer oyunlar, dünyalarındaki karakterlere yapay bir yaşam duygusu verirken, gardiyanlar görevlerini yerine getiriyorlar.ekran görüntüsü olmadan snapchat'te resimler nasıl kaydedilir
Skyrim ya da alay eden haydutlar The Witcher 3 - Karanlık ruhlar gerçek olmayışını merkez sahneye koyar. Düşmanlar dünya üzerinde saat mekanizmalı kuklalar gibi hareket eder, NPC'ler karanlık mağaralarda kayıp hayaletler gibi bekler. Oyunda sahip olduğunuz seyrek sohbetler, sessiz kahramanın karşılıksız mırıldandığı geniş sözler döngüleri.
BioShock ve Sihirli Daire geliştirici Jordan Thomas dehşet duygusunu tarif etti Karanlık ruhlar gibi Araf'ın dehşeti, sanki oyundaki tüm karakterler büyük bir kozmik rock bardak içinde varmış ve tüm kenarlar doldurulmuş gibi. Sonunda kendilerini veya birbirlerini tanımayacaklar. Samuel Beckett’deki Estragon ve Vladimir gibi Godot'yu Beklerken sakinleri Karanlık ruhlar oyunlar nerede olduklarının veya kendilerini tekrarladıklarının sadece belli belirsiz farkındadır. Aslında, Beckett’in karakterlerinin bir şenlik ateşi etrafında gruplandığını hayal etmek kolaydır. Karanlık Ruhlar 3 , başka bir başarısız kavgadan ayağa kalkmak.
VLADIMIR : Ekselansları geceyi nerede geçirdi sorulabilir mi? TARRAGON : Bir hendekte. VLADIMIR : Bir hendek! Nerede? TARRAGON : Orada. VLADIMIR : Ve seni yenmediler mi? TARRAGON : Yen beni? Kesinlikle beni dövdüler. VLADIMIR : Her zamanki gibi aynı parti mi? TARRAGON : Aynısı? Bilmiyorum.
Demirci Andre
Bütün bunların ortasında bir simge var Karanlık Ruhlar 3 . Oyunun merkezi ve güvenlik evi olan Firelink Shrine içinde, merkezi bir yürüyüş yolunun sonundaki merkezi bir odada, Blacksmith Andre bulunmaktadır. Bir örsün üzerine eğilmiş olan Andre, özellikle hiçbir şeye durmadan çekiçle vurur, yalnızca ekipmanı yükseltmek için onunla konuştuğunuzda durur.
google dokümanlar bir sayfa yatay hale getirir
Andre, orijinalin tekrarıdır.Karanlık ruhlar. Her iki oyunda da çekicinin bitmek tükenmek bilmeyen parçası dünyaya bir metronom gibi nüfuz ederek sizin birçok ölümünüzü ölçüyor. Tutarlı ve güvenilir bir silah kaynağıdır, ancak aynı zamanda, güvenlikten çıkar çıkmaz oyuncunun karşısına çıkan aralıksız encore'un da bir hatırlatıcısıdır.
Andre’nin sonsuz çalışmasının aksine, oyuncunun görevi Sisyphean’dan uzaktır. Miyazaki’nin seviye tasarımında açık, yazılı bir anlam var, belirli, başarılabilir bir hedef peşinde koştuğunuz gerçeğinden bahsetmiyorum bile. Ama dehşet Karanlık ruhlar tüm bunları unuttuğunuzda olur. Bir duvara çarptığınızda ve dışında hiçbir şey olmadığını düşünene kadar - bir an için de olsa - vurmaya devam ettiğinizde olur.
Bauman’ın palyaçolarını izlemek gibi, oynamanın dehşeti Karanlık ruhlar tekrarın asla durmayacağına inanmaktan gelir.
