Resident Evil 7 incelemesi: Ustaca bir korku bulmaca kutusu

Çıtırtı sesi sıcak. Onu tanımlamak için kullanacağım kelime buydu. Sıcak ve daha da önemlisi müzik. Bir hafta önce bana bir plakçının zayıf, sıcak çıtırtılarını duymanın nasıl bir his olduğunu sorsaydın, sana bu kadar coşkulu bir cevap vermezdim. Seni yakasından tutmazdım, yüzünü birkaç santim yakınıma getirmezdim ve bunun kendimi güvende hissettirdiğini söylemezdim.

Ama kaydetme noktalarıResident Evil 7: Biohazardbana tam olarak bunu hissettiriyor. İlerlememi kaydetmemi sağlayan teyp, çıtırdayan müzik. Bir şenlik ateşi gibi, vücudumun çözüldüğünü hissediyorum. Bu, bu odaların dışındaki sessizlikten çok farklı. John Cage'in ünlüsü gibi bir sessizlik 4'33 kompozisyon hiç bir sessizlik değil, diğer insanların hışırtıları, hareketleri ve fısıltıları için boş bir tuvaldir. HariçResident Evil 7Örneğinde, bu seslerin tamamı insan olmak zorunda değildir.

Ses, korkunun çok önemli bir parçası ve Capcom’un uzun soluklu hayatta kalma serisine en yeni giriş, seslerle dolu bir oyundur. Uzaktaki kapıların gıcırdamasından, brandanın yanından geçen bir bedenin hışırtısına kadar, Baker'ın plantasyonu (önsezi) seslerle dolu bir adadır.

Bunların çoğu, fırıncıların kendilerinden geliyor - ailenin kalbindeki aile birimi.Resident Evil 7. Üç yıldır kayıp olan bir eş arayan Ethan Winters rolünü üstlenen bu grotesk galeriyle yüz yüze oturmanız çok uzun sürmedi. Bunların başında anne Marguerite, oğlu Lucas ve baba Jack geliyor.

Önceki çekirdek çiftinin aksineResident EvilDokuma hikayeler ve seri-temel karakterlerin düğümlerini birleştirmeye çalışan 7 numaralı girişler, olayları önemli ölçüde ayrıştırıyor - anlatısının büyük bir kısmına Ethan ve Baker klanına odaklanıyor. Tuhaf, melodramatik ve giderek daha aptalca davranıyorlar, ancak bu ailevi temel, oyunun odaklanmasına büyük ölçüde fayda sağlıyor. zor Eugene O’Neill , ama bu Amerikan ailesindeki şiddet tiksintiyi demirliyor - ona kök veriyor.

Resident Evil 7 incelemesi: Ailede şiddet

Uzun bir önsözden sonra, oyundaki ilk saatlerin çoğu Jack ile rekabet ederek geçirilir. Bunlar anlarResident Evil 7en iyi ihtimalle, büyük plantasyon karanlık yerlerin bilinmeyen bir labirenti olarak kaldığında. Aynı zamanda, tesadüfi değil, oyunun dehşetinin en insani olduğu zamandır. Jack, tehditkar bir figür ve vücudunda kötü bir mojo olduğu için değil. Korkutucu çünkü şiddetli bir baba. Daha önce büyük suistimaller yapmış birinin güveniyle yürür ve konuşur. Seni tam olarak nerede bulacağını biliyormuş gibi arıyor.

apple müzikte kaç şarkın olduğunu nasıl söylersin

Studio Ghibli'nin kurucusu Hayao Miyazaki'nin bir klibini hatırlattım. bir zombi vücudunu hareket ettirmeyi öğrenen bir AI oyununun sunumu . Miyazaki sakince engelli bir arkadaş hakkında bir hikaye anlatır ve bu arkadaşın çak bir beşlik bile vermesine neden olduğu acılar. Miyazaki'ye göre bu acıdır, ancak sallanan AI zombisini kim yarattıysa gerçek acının ne olduğu hakkında hiçbir fikri yoktur. Bunu hayatın kendisine hakaret olarak nitelendiriyor.

Jack'le geçirdiği ilk saatler korkunç çünkü onlara bir insanlık parıltısı veriyorlar.

Resident Evil 7kesinlikle oyun AI tarafında Studio Ghibli tarafına göre daha fazla, ancak Jack ile olan ilk saatler korkunç çünkü onlara insanlık parıltısı var. Sonunda bodruma girip içerideki dehşeti gördüğünüzde, keyfi bir eldiven gibi hissettirmiyor. Hissediyor - sanki yeraltı odası gibi Bates Motel - Jack'in içsel zihninin bir parçası.

ilgili bkz. Eziyet: Numenera'nın Gelgitleri - garipliğe bir yolculuk Virginia incelemesi: film ve oyunlar kesilmiş kara filmde çarpışıyor Korku gösterisi: Alien: Isolation gibi oyunlar terörle nasıl başa çıkıyor?

imac monitör olarak kullanılabilir mi

Bu psikolojik derinlik azalır. İşler daha da tuhaflaşır, insan dayanağı gevşer ve belki de kaçınılmaz olarak çevreye aşinalık onları gerginliklerinden mahrum eder. Oyun, sahip olabileceğiniz herhangi bir rahatlık duygusunu alışkanlıkla zayıflatmak için iyi bir iş çıkarıyor, ancak ilerledikçe, kendimi gergin bir keşiften hayatta kalma oyunu moduna değiştirdiğimi hissedebiliyordum. Her köşeye ve huysuzluğa bakmayı, her fotoğrafa ve kağıt parçasına bakmayı ve hedeflerin üstesinden gelmeyi daha çok önemsiyordum. Bunun için iyi mantıksal nedenler var - eğer bir şey yapmak için acele ediyorsanız, çevresel hikaye anlatımını neredeyse hiç durdurup koklamazsınız - ama başlangıcın hızını ve bu ilk ortamların zenginliğini kaçırdım. Belki de en zarar verici olanı, bunun bana zarar vermek isteyenleri daha az önemsememi sağlamasıydı.

Resident Evil 7 incelemesi: Sanal cisimler

Aslında izlenen bir kaçış odası oyunu şeklini alan daha sonraki bir aşama, bu çevresel odağı bir amaçla geri getiriyor. Oyunun o zamana kadarki hızlı temposu ilginç bir sarsıntıydı, ancak ayrıntılı oluşuyla aynı zamanda oyunun en kurgulanmış anıydı - olduğu kadar eğlenceli de.

Bu, PlayStation VR'nin isteğe bağlı kullanımına yönelik bir alandı. Bazı keskin nesnelerin kameraya uzanacağı 3D filmlerdeki sahneler gibi,Resident Evil 7özellikle sanal gerçeklik tüketimi için tasarlanmış görünüyor. Burada böcek dolu bir koridor, orada bir oda bulmacası. Çoğunlukla, bunlar hantal olmaktan uzak, ancak VR oyun mecazlarının şimdiden bu kadar tanınmaya başladığını görmek ilginç.

VR kullanımını bu bölümlerle sınırlamanız gerekmiyor. tamamıResident Evil 7kulaklıkla çalınabilir ve iki mod arasında geçiş yapmak, seçenekler menüsündeki bir düğmeye dokunmak kadar basittir. Bu yaparResident Evil 7Capcom her şeyi bu şekilde yapmamanızı tavsiye etse de, sanal gerçeklikte şimdiye kadarki en dolu oyun. Sanal gerçeklikte hareket rahatsızlığı hissetmeyecek kadar şanslı olsam da, bir arkadaşım oyun oynarken mide bulandırıcı hissetti - özellikle de çok fazla hareketin olduğu bölümlerde. Öte yandan, oyunun daha yavaş tempolu, oda ölçekli bölümleri beynin sindirmesi için daha kolaydır.

Öne doğru eğilebilmek ve nesnelere fiziksel olarak bakabilmek, oyuna rahatsız edici bir gerçeklik duygusu verir.

Peki, VR modu büyük bir fark yaratıyor mu? Evet, özellikle bu çalışma saatleri içinde ve gergin, çevresel keşiflere verdikleri önemde. Öne eğilip nesnelere fiziksel olarak bakabilmek veya köşelere göz atabilmek, oyuna rahatsız edici bir gerçeklik hissi verir. Gerçek eylemin ilk bölümleri de korkunç bir şekilde mevcut, ancak 30 derecelik aralıklarla dönmek - mide bulantısı hissini azaltmayı amaçlayan bir şey - garip geliyor. Bu, başka bir oyun için en zararlı olabilir, ancakResident Eviltamamen beceriksiz silah kontrolü ile ilgilidir, bu yüzden muhtemelen savaşmak için başka bir panik katmanı ekler. Bununla birlikte, patron dövüşleri VR'de kafa karıştırıcı hale gelebilir, özellikle de sizi iç ve dış alanların birkaç katında gezinirken gören bir orta oyun.

discord'da oynadığınız oyunun adını nasıl değiştirirsiniz

Varlık duygusu aynı zamanda grafiksel bir fedakarlıkla birlikte gelir. Oyun, VR'de daha az gözle görülür derecede etkileyici ve bazen PS3 döneminden bir şeye benziyor. Ancak tüm bunlar, sesin mükemmel kullanımıyla telafi edilir. Aslında, kafanızın arkasında bir dünya olduğu hissine kapıldığınızda arkanızda bir gıcırtı duymak daha da korkutucu hale gelir. Yalnızca Sanal Gerçeklik için oluşturulmuş bir oyun gibi oynamıyor, aynı zamanda sanal gerçekliğin kullanıldığı bir oyun gibi de hissetmiyor ve bu henüz herkesin oturma odalarında olmayan bir teknoloji için mutlu bir ortam.

Resident Evil 7 incelemesi: Köklere dönüş

Birinci şahıs bakış açısıResident Evil 7okulundan çok ödünç alıyorAmnezi: Karanlık İnişveYabancı: İzolasyon(daha az, ancak sözde daha akıllı düşmanlarlaResident Evil 4-6) değil, aynı zamanda Fullbright's gibi oyunlar için de iyilik getirir.Eve gittiorijinali alıp bozanResident Evilformül.

Bununla birlikte, perspektifteki değişimin sağladığı tüm değişiklikler için,Resident Evil 7ilkine çok benziyorResident Evil. Eylemin ana kısmı, bulmacalarla dolu bir malikanede gerçekleşir ve paniğin kökleri genellikle kaynak kıtlığı ile envanter yuvaları arasındaki risk / ödül seçimlerinden kaynaklanır. Bölgelerde geri adım attığımda sürekli olarak güçsüz ve yavaş hareket ettiğimi hissettim ve her karşılaşmamdan sadece dişlerimin derisinden geçebildim. Önceki oyunlara da akıllıca baş sallamalar var - favorim, Resident Evil’in plantasyondaki birçok yükleme ekranının ince yankılarıdır. merdivenler ve kapılar .

En önemlisi, o kurtarma noktaları var. Orijinalinden bu yana işler daha bağışlayıcı hale geldiResident Evil(artık tasarruf etmek için mürekkep şeritlerine ihtiyacınız yok), ancak bu dağınık adalar hayatta kalma korkusunu bu kadar etkili kılan şey için çok önemlidir. Bir plağın sıcak çıtırtısı tüm karanlığı rahatlatır. O odalarda kendimi güvende hissettim ve eşiği geçer geçmez müziğin işitme mesafesinin dışına çıkacağını biliyordum. Yakında beni bulmak için hareket eden vücutların gıcırtıları ve inlemeleri ile baş başa kalacağımı biliyordum.

Oyun, baştan sona iyi hazırlanmış bir yolculuk olmaya devam ediyor

Bu bedenlerin biraz insan kökü olduğunda,Resident Evil 7rahatsız edici bir deneyim olabilir. Bu bedenler gerçeklik hissini yitirdiğinde, oyun hızla korkutmak için tasarlanmış örtülü bir sistem makinesine dönüşür. Her şeye rağmen, bu iyi yapılmış bir makinedir ve oyun, birinci şahıs bakış açısını harika bir şekilde kullanan ve oyunun en ünlü korku serisine yenilenmiş bir aciliyet duygusu getiren, baştan sona iyi hazırlanmış bir yolculuk olmaya devam ediyor.